برنامه نویسی .Net

یک جعبه ابزار را تصور کنید که در آن ابزارهای مختلفی وجود دارد. آیا می‌توانید بدون استفاده از پیچ گوشتی یا آچاری که در جعبه دارید، یک پیچ را باز کنید؟ جواب کاملا مشخص است، بله می‌شود! شما خیلی سریع با طی کردن مراحل زیر می‌توانید یک پیچ را باز کنید:

یک معدن آهن پیدا می‌کنید یا می‌خرید.

۱. پس از استخراج آهن و طی کردن مراحلی که در کتاب‌ها نوشته شده است، آهن تولید می‌کنید.

۲. به سراغ مهندسان مواد می‌روید و با آهن و سایر فلزات لازم، یک آلیاژ مناسب می‌سازید.

۳. حالا نوبت ساخت دو قالب برای پیچ گوشتی و آچار است.

۴. همه چیز تقریبا آماده است، آلیاژ را درون آن قالب می‌ریزید.

۵. تمام شد. شما حالا یک پیچ گوشتی و یک آچار دارید.

۶. البته اگر در زمان ساخت پیچ گوشتی و آچار از اندازه‌های مناسب استفاده نکرده باشید، مراحل ۴ به بعد را باید دوباره انجام دهید.

ما برای ساخت ابزارهای این چنینی واقعا به این مراحل ۷ گانه – که احتمالا به خاطر ضعف علمی من از مراحل ساخت ابزار، اشتباهات زیادی هم دارد – نیاز داریم. اما قبلا افرادی این مراحل را طی کرده‌اند؛ و جعبه ابزار ما هم اکنون با پرداخت مبلغ ناچیزی نسبت به استخراج سنگ آهن از معدن، قابل تهیه است. در برنامه نویسی هم .Net همین جعبه ابزار است. با استفاده از دات نت دیگر شما نیازی نیست که خیلی از مراحل را خودتان طی کنید.

.Net تقریبا برای هر مشکلی که یک برنامه نویس با آن مواجه می‌شود، یک راه حل دارد و از چندین ابزار تشکیل شده است. منظورم از ابزار، تکه کدهایی است که از قبل برای انجام وظیفه‌ای خاص نوشته شده‌اند. بعضی‌ها .Net را به کتابخانه هم تشبیه می‌کنند که این تعریف هم درست به نظر می‌رسد.

ابزارهای درون .Net به چند دسته تقسیم می‌شوند. به این دسته‌ها، فضای نام (Name Space) می‌گوییم. این که چرا به این دسته‌بندی‌ها فضای نام گفته می‌شود، در مقاله‌های بعدی به صورت تخصصی‌تر به آن خواهم پرداخت.

یکی از این فضای نام‌ها System.Windows.Forms است. این فضای نام از نسخه اول .Net حضور داشته است. System.Windows.Forms به ما این امکان را می‌دهد که بتوانیم نرم افزارهای مبتنی بر ویندوز توسعه بدهیم. منظورم از «به ما این امکان را می‌دهد» این است که می‌توانیم با استفاده از آن، با نوشتن چند خط کد کوتاه، مثلا یک پنجره (Window) شبیه به Windows Explorer که هر روز با آن سر و کار داریم بسازیم.